Gérard Reinderhoff

Wat een schrik, Gérard overleden! Ik ben de zoon van Els en Rob van Kreeveld en heb hem veel ontmoet. Zo'n aardige bevlogen man. Een trouwe dierbare vriend van mijn ouders, ook in hun nadagen. Van de zomer heb ik hem nog een schilderij van mijn moeder gebracht. We ruimden het huis op en dit had hij uitgezocht als herinnering aan hen, Het fleurige bloemenschilderij kreeg een mooi plekje boven de bank. Blij was hij ermee. De dag voor Kerst zocht hij nog contact met mij. Hij dronk een glühwijntje en zag een herhaling van Man bijt hond op tv. Ik heb daarvoor gewerkt en dat vond hij zo leuk. We spraken verder en hij voelde zich een gezegend mens. Prijsde zich gelukkig met zijn dochter en haar gezin en voelde zich gezond. Hij was ook wel eens eenzaam, zei hij. Maar Simon van Kreeveld, zijn ex-schoonvader, had hem ooit verteld dat je moet moet blijven praten over degene van wie je hebt gehouden. Ookal zijn ze niet meer onder ons... Dag Gérard, hartelijke man, ik zal nog vaak aan je terugdenken.

Bij ons komen veel indrukken omhoog als we aan Gérard denken. Wij kenden hem zon jaar of vijftig. Nog uit zijn tijd met Sonja. Hij woonde toen in Voorburg, waar ik hem hielp een open haard te bouwen. Iets waarvoor hij eeuwigdurend dankbaar leek te moeten zijn. Onverbrekelijk aan hem verbonden waren de muziek van Stevie Wonder, de avondwandelingen met kat Stevie en zijn aanstekelijke optimisme (onze schoonzoon: Was dat die man die altijd zo vrolijk was?), de energie die hij stak in het mountainbiken in de Ardennen, de sportschool, zijn tennisvrienden. Ik nam hem ooit mee naar mijn gymclubje-voor-ouderen. Gérard bleek verder te willen te springen dan iedereen en besloot zijn bezoek met een geblesseerde enkel. En hij praatte veel en graag. Eens per week belden wij met elkaar en dan liep hij zo ongeveer leeg over wat hem bezig hield. Zeg het als ik mn kop moet houden, hè. Ik weet dat ik vaak te druk ben. Logisch: man alleen zonder klankbord thuis. Bij zijn vertrek (hij bezocht ons voor het laatst op Tweede Kerstdag) werd altijd nog even het autoraam geopend, een laatste onderwerp aangesneden (waarvan de details dan voorbij gingen aan onze dovemansoren) en ten afscheid nog even enthousiast gezwaaid. Hij bleef ook trouw aan zijn dienstmakkers van de cavalerie. Hij kwam geregeld met ze samen om herinneringen op te halen uit zijn tijd als tankboer. En wij appten bijkans dagelijks over wat hem bezighield in het wereldnieuws. Gérard was wat chaotisch in zijn betogen; de bijzinnen rolden over elkaar heen en voor een goed begrip moest hij daardoor af en toe weer op de hoofdlijn van het gesprek worden geholpen. Hij was gul en gastvrij en bracht altijd wel iets mee als hij op bezoek kwam, één keer zelfs loempias toen hij bij ons kwam eten. Voor zijn vaders geopolitieke inzicht had hij grote bewondering (op de Balkan zal altijd strijd blijven). Hij had zijn Daantje heel hoog zitten en vond het geweldig dat René en zij elkaar al zo lang trouw bleven. Hij paste graag op Pip en was apetrots op zijn kleinkinderen. Maar hij was zich ook bewust van zijn eigen schaduwkanten. De laatste tijd had hij het geregeld over zijn vroegere fouten en de pijn die hij anderen daarmee had bezorgd. Volgens mij had hij zelfs brieven geschreven aan degenen die daaronder hadden geleden. Chapeau! Maar aan alles wat een begin heeft komt ook een eind. Wij zullen ons Gérard herinneren zoals hij is afgebeeld op de rouwkaart: een trouwe, hartelijke en positief gestemde, lieve vriend. Wij wensen hem een goede reis toe in een andere werkelijkheid.

Het begon denk ik met het opknappen en op de weg houden van de rode Plymouth Valiant die Gerard herkende als de auto die ooit van zijn vader was geweest, terugvond, van de sloop redde en nog jaren met groot plezier mee reed. Gerard's bezoeken in de garage waren lang niet altijd auto gerelateerd, vooral de laatse jaren meestal niet eigenlijk. Gezellige gesprekken tijdens een kop koffie over fietsen, geschiedenis, vrienden en familie, de toestand in de wereld en natuurlijk over auto's. Altijd belangstellend naar het wel en wee van iedereen in en rond ons bedrijf. We gaan Gerard en zijn bezoeken enorm missen, maar zijn spirit en humor blijven rondwaren en we gaan het nog vaak over hem hebben.

Beste Gérard, Jouw plotselinge heengaan, tijdens het levensverlengend geachte sport beoefenen, heeft ons allen verbijsterd. Al belemmerden de afstanden de frequentie van onze contacten, wij hadden een warme band. Naast onze persoonlijke gesprekken ging het vaak over militaire aangelegenheden. Zo hadden we afgesproken, dat je mij dit jaar zou vergezellen naar één van de landelijke veteranen bijeenkomsten. Nu zal ik je slechts in mijn gedachten daarnaartoe kunnen meenemen. Je leven ging niet altijd over rozen. Het diep droeve verlies van je echtgenote Mirna, dat ook nog werd voorafgegaan door het haar langdurig liefdevol en zorgvuldig begeleiden als mantelzorger. Met de enige zekerheid dat je Mirna tijdens je reis naar het Hiernamaals weer zal ontmoeten zou ik het lied ten gehore willen brengen: Together again. In ieder geval heeft het aan jouw spontane levensstijl nooit onder gedaan met jouw nimmer aflatende opgewektheid en dat zullen we missen . Goede reis gewenst door je neef Herbert

Beste familie en vrienden, Via Gert-Jan Smit dit droevige nieuws vernomen. Ik heb Gérard bij de ABN leren kennen en dan met name door het gezamenlijke fietsen in Nederland, maar ook in Duitsland. Ik wens u allen sterkte met dit grote verlies Met vriendelijke groet, Maurice Willems

Het is fijn Gérard gekend te hebben. Hij was altijd enthousiast en geïnteresseerd. Over uiteenlopende onderwerpen kon hij levendig discussiëren, met humor en zonder zichzelf al te serieus te nemen. Bewonderenswaardig was zijn onvoorwaardelijke liefde voor zijn gezin. Hij stond altijd voor jullie klaar. Maar ook voor anderen was hij zeer behulpzaam. Eens vertelde ik (Jan) hem dat mijn vader bij de cavalerie zat in de oorlog en diende tijdens de slag om de Grebbeberg. Gérard zorgde ervoor dat mijn vader postuum een lintje kreeg. Hij ging uiterst voortvarend te werk wendde al zijn contacten bij defensie aan om dit voor elkaar te krijgen. De dank binnen mijn familie is groot. Zijn sportiviteit was ook ongekend. Tot het einde toe heeft hij fanatiek zijn geliefde sporten bedreven. Met het heengaan van Gérard zullen we een bijzondere, lieve en behulpzame vriend missen.

We gaan je gezellige kletspraatjes aan de bar van het tennispark missen! Sterkte voor familie en vrienden

Lieve Gérard, Het lijkt zo onwerkelijk dat jij er niet meer bent. Zoveel jaren dat wij bij elkaar kwamen zullen altijd in onze herinneringen voortleven. Of je nu met Kerst bij ons kwam eten of dat wij samen naar een concert gingen. Altijd goedlachs, goedgehumeurd, charmant en overal een grappige kwinkslag aan toevoegen. Jij kende iedereen en zette je altijd in voor jouw geliefden en vrienden. Iedereen kon op jou rekenen en niets was te veel. Die levensvreugde werkte aanstekelijk. Hoe vaak je ons niet naar Schiphol gebracht en gehaald hebt; ook al hoefde het niet, wij konden altijd op jou rekenen. En je was er altijd ver van te voren, want je wist maar nooit. En het kwam nooit -echt nooit- voor, dat jij te laat was. Het was fijn dat Dirk ook altijd op jou kon rekenen; of het nu voor tennis, een etentje of een voorstelling was, Jouw enthousiasme en levensvreugde blijft ons altijd bij. Je wordt gemist. Wij denken met veel liefde en vreugde aan jou terug. Veel sterkte Daniëlle, René, Max en Luca, met de verwerking van dit enorme verdriet. Hij was een heel bijzondere man. Veel Liefs, Karin en Carolien

Dierbare sportvriend, je plotseling sterven heeft me aangegrepen. Op 15 december hebben we nog samen geappt. Je haalde toen herinneringen op aan de vele fietsavonturen die we hebben gemaakt. Je had het toen over een fietstocht in Engeland omgeving Newcastle van 130 km. Je zat die dag in wielertermen gesproken steendood en moest onze groep laten gaan. Ik ben bij je gebleven om je aan te moedigen om de veerboot op tijd te halen. Wat hebben we veel beleefd op de fiets. De jaarlijkse Tour de sloten van de ABN, de tijdritten in Frankfort, de vele toertochten w.o. de Ronde van Vlaanderen, maar zeker ook de wedstrijden op zaterdag op wielerparcours Sloten. Als het om wedstrijden ging was je in je element, dan voerde je een soort koude oorlog. Met plagerijtjes probeerde je ons "concurrenten" onzeker te maken. Hilariteit ten top. Maar je had ook die zachte en betrokkenheid toen Miriam ongeneeslijk ziek werd. We zijn diverse keren bij elkaar geweest, eerst samen met Miriam en Myrna en later met Marja mijn huidige echtgenote. Lieve makker, ik ga je missen. Rust zacht en wie weet tot ziens!

Als oud ABN-collega kan ik me Gérard herinneren als een charmante man met een leuke humor. Vele hilarische momenten meegemaakt. Ik kan mij nog goed herinneren dat Gérard 40 jaar werd. De hele dag liep hij op het werk rond met een T-shirt aan met het opschrift. 40nou en! Ik wens de familie heel veel sterkte bij dit zo plotselinge verlies.

Lieve vriend en kameraad, Een laatste eregroet. Een leuke conversatie tijdens een lezing en diner in Sociëteit de Witte mondde uit tot een onverwachte vriendschap. Ondanks het grote leeftijdsverschil vonden we elkaar in onze gemeenschappelijke interesses en familiegeschiedenis in Nederlands-Indië. In ellenlange e-mail conversaties en telefoongesprekken spraken wij over jouw vader, zijn tijd in Indië en Australië en uiteraard over de hedendaagse wereldproblematiek. Je was altijd zo complimenteus en goedgezind! Je hielp mij met archiefmateriaal verzamelen voor mijn studie en bracht mij, dankzij je grote netwerk, in contact met veel mensen die mij konden helpen en inzage gaven in persoonlijke archieven. De afgelopen jaren ging je graag mee naar de Indië-herdenking en spraken we onder andere over het op papier zetten van het verhaal en carrière van jouw vader. We hadden al een afspraak staan voor een opzet, maar helaas mag het er niet meer van komen. Ik koester onze mooie momenten en herinneringen samen en wil je bedanken voor je vriendschap. Gérard, je was een fijne vent en altijd oprecht. Rust zacht en geniet van de eeuwige vrede!

Lieve familie van Gérard, Het was een grote schok om te horen dat Gérard zo plotseling is overleden. Bijna ongelofelijk; we zien hem wekelijks op dinsdagochtend op de tennisbaan. Altijd goedgehumeurd, in voor een gezellig praatje met de nodige charme en humor. Op 24 december kwamen we een speler tekort in ons groepje en Gérard was heel graag bereid om bij ons mee te spelen. Hij genoot van begin tot eind. Hij werd gemist bij het oliebollentoernooi op 31 december jl.; we weten nu helaas waarom. We wensen u heel veel sterkte.

Nog al toevoeging een tipje van jouw kenmerkende humor' *Met jouw achtergrond hoefde men je natuurlijk niets uit te leggen. Fameus is het telefoongesprek toen een lid van de raad van bestuur ABN belde; -Goedemiddag u spreekt met de heer xx, lid van de Raad van Bestuur van de bank; niet dat dit er iets toe doet maar.. -Gérard; Okay, dan ga ik weer zitten (waarna die geweldig aanstekelijke lach) *App 13.12.24; one of my buddies recently reminded me that it was better to sit in a bar thinking about God then to sit in a church thinking about beer

Wat een naar bericht oudejaarsdag 2024. Ik leerde je kennen in 1983, als groepshoofd bij ABN in de Vijzelstraat Amsterdam. Jij kwam van, Van Marle, ik net als broekie in dienst. Ondanks een leeftijdsverschil klikte het al snel en hadden we gezamenlijke interesses. Wekelijks joggen-hardlopen met de honden rondje Amsterdamse Bos, Racefiets langs de Amstel, later mountainbike wat ruiger, etc. Bij jou aan de Courbetstraat, bij mij Stadionplein, met onze dames regelmatig een hapje-drankje; Sportlaan Amstelveen en Kon. Marialaan Den Haag. Een plezierige ongedwongen tijd waarbij een altijd vrolijke en optimistische Gérard met een ongekende humor* Zakelijk gingen we een andere weg, maar we bleven in contact ook toen wij naar het Oosten van Nederland verhuisden. Jij bent nog een aantal keren geweest en voor dit voorjaar stond weer een bezoek in de planning. Een aantal keren per jaar spraken we af voor een hapje bij jou thuis, in de stad of de Theresiastraat. Onder een goed glas wijn bespraken we natuurlijk ook de toestand in de wereld; Jij had een brede en expliciete visie en refereerde vaak aan de historie en jouw kijk als Huzaar (luitenant) van het Regiment van Sytzama. Veel app-email verkeer werd afgesloten, Met Huzarengroet, Gérard Recent ons laatste contact naar aanleiding van de ontploffing in Den Haag en 23 december het appje voor de Kerst. En dan het ongelooflijke bericht 31 december Je blijft in onze gedachten met fijne herinneringen; zoals ik wel eens meldde een bijzondere man met het hart op de goede plaats Peter en Ira Berndes. Winterswijk

Totaal onverwacht ben je gegaan, wat een schok. Ik heb geweldige herinneringen aan Gérard. Altijd complimenteus, altijd een kleine flirt, veel mooie gesprekken hebben we gehad. Ik zal je missen. Ik wens je een goede reis naar de volgende fase, ook daar zal je vrienden maken.

I remember visiting Gerard the last time I was in Holland with my mom and grandma, and we had lots of laughs and a great time with him. I really enjoyed his presence and I'm grateful we got to meet and spend time together. Lots of love to the family

Altijd weer de galante collega bij het jaarlijkse VOC-samenzijn. Hier met mijn Helen (R.I.P.2022) die hem in het hiernamaals zal opwachten

Mooie man, vrolijk, goedgebekt en altijd begaan met iedereen, meestal met een kwinkslag en vaak met enige hilarische zelfspot, gelachen moest er worden, of het nu met tennis of fitness was. Ik zal m missen.

Very sudden and unexpected! A wonderful and kind man, we last had a great visit in 2017. Yesterday I made a Rijsttafel in his honor, as that was the last meal we shared together. He will be dearly missed and fondly remembered.

Wat kwam dat bericht over Gerard onverwachts. Ik ken hem omdat hij zijn auto in onderhoud had in de Binnenstad Garage, waar ik als automonteur en keurmeester werkte. Hij was altijd vrolijk, maakte grapjes en vertelde moppen waar hij zelf ook smakelijk hard om lachte. We zochten elkaar ook wel eens op en door hem heb ik de Haagse kakker (een koek vd bakker uit de Theresiastraat) leren kennen. Mijn vrouw en ik zullen nog vaak aan hem denken.

Ongeveer 10 dagen geleden had ik nog contact met Gérard., die vertelde dat hij nog regelmatig hele afstanden fietste en tenniste. Ik stond daar best wel van te kijken daar ik zelf inmiddels de nodige mankementen heb. Ik ken hem al vanaf mijn vijftiende, toen we bij elkaar in de klas zaten op kostschool Pius VIi in Beek bij Nijmegen. Vanaf die tijd zijn wij elkaar blijven zien, met of zonder bakje koffie of lunch. Hij was altijd opgewekt en positief en dat maak je niet altijd mee. Mijn moeder kende zijn vader (oorlogsheld) van de luchtmacht in Nederlands Indië. Mijn zus Anneke zat destijds bij Sonja op het Edith Stein en Mirna was de ex van mijn vriend Hayo. Hieruit blijkt hoe klein de wereld is. Gérard, vaya con dios!🙏😇

We zullen je missen

Na meer dan 40 jaar is er onverwachts een einde gekomen aan onze vriendschap. De fiets was de rode draad in onze vriendschap. We hebben vele tochten gereden in Nederland, Belgie,,Engeland en Duitsland. Belgie was je favoriet. Hier heftige discussies aan de keukentafel, maar gingen als vrienden uit elkaar. Een paar dagen voor zijn overlijden, vroeg ik hem of hij zijn verjaardag nog ging vieren. Hij antwoordde:ik vier elke dag mijn verjaardag als ik elke dag gezond opsta en alle nog beweegt. We zullen je erg missen.

Totaal onverwacht zomaar uit het leven gerukt. Kort ervoor nog gezellig met elkaar gesproken! Alhoewel wij elkaar niet meer zoveel zagen belden we elkaar regelmatig gelukkig. Altijd het zonnetje in huis, altijd goedgemutst, altijd actief en altijd een luisterend oor. Wat heb je een vol leven gehad broer! En wat hebben we gelachen. Soms ook getreurd. Hoort er allemaal bij. Terugdenkend aan onze gezamenlijke tijd in Wassenaar in de jaren zestig met Pa en Ma. En jij had natuurlijk de jaren veertig en vijftig met hen al meegemaakt. Wat een tijd! Daarna hadden wij perioden van minder contact maar de laatste jaren hebben alles goedgemaakt. Doe de groeten aan Pa en Ma wil je?

wij kennen elkaar sinds 1966 wanneer Gerard mij voorstelde aan mijn eerste vrouw. sinds die tijd zijn wij erachter gekomen dat wij dezelfde voorouders in Enkhuizen hebben gehad - dan wel in de 18e eeuwe maar Gerard bleef mij trouw voorstellen als zijn neef. ook spelde wij, als ik in Nederland was, een paar keer per week tennis. ik zal Gerard erg missen.