Lieve Magreet en Schlotter familie,
Hans is aan Margreets horizon verschenen toen Eef en ik, neef van Margreet, al een paar jaar uit Nederland waren vertrokken en in Sri Lanka, India en tenslotte in Australie woonden. Daardoor hebben we Hans niet vaak van dichtbij meegemaakt. Maar de keren dat dat gebeurde, als we Nederland bezochten, was het meestal bijzonder, en altijd gezellig. Hans kon gepassioneerd raken als zn vele stokpaardjes ter sprake kwamen. Van alles hield hem bezig en dat moest hij kwijt voor we weer vertrokken.
Met name architectuur, het huis aan de Verwersdijk, de poezen, verbouwingen in Kas en Mimice, de zeilboot, en Indonesie hielden hem bezig, in de tijd dat we elkaar tegen kwamen. Hij wilde graag weten of, en hoeveel, goud ik inmiddels had gevonden als geoloog.
Als architect heeft de enorme verbouwing rondom het Delftse station hem jarenlang intensief bezig gehouden.Toen we het afgelopen jaar in Delft op bezoek waren was het klaar en heeft hij ons daar rondgeleid. Hij zat als vanouds op zn praatstoel, toen ik hem liet weten dat ik de toegepaste architectuur origineel en prachtig vond. Hij reageerde met kennis van zaken en was eigenlijk een beetje trots. Alsof hij er zelf de hand in had gehad. Niet onlogisch als je van-huis-uit architect bent, en zo lang en intens hebt meegeleefd bij zon groots bouwproject. Hij was ook een beetje weemoedig. Omdat het afgelopen was en hij het dagelijkse gedoe miste, denk ik.
Tijdens ons bezoek aan Nederland, vlak voor de COVID uitbrak, zijn we een weekje bij Hans en Margreet in Mimice geweest. Een prachtige ervaring waarbij Hans in zn element was. Als we samen door het dorp liepen, de omgeving bekeken, en tijdens de schitterende boottocht met de heerlijke makreel maaltijd stortte hij, als het ware, zn hart uit in zijn rol als reisleider. Ik had de indruk dat Hans extra genoot en opleefde als hij een geduldig gehoor vond. Want hij had heel wat te vertellen, wist veel en had veel beleefd.
Aan het eind van ons bezoek aan Mimice, arriveerden ook AnneFloor met Daantje en Roos. Toen zagen we Hans als grootvader: hij had even alleen maar oog voor zn kleindochters. Wij (en Margreet) bestonden niet meer... Dat veranderde weer nadat de kinders naar bed waren gebracht.
Ook hebben we Hans-de vader van dichtbij meegemaakt toen Annefloor tijdens haar maanden-lange wereldreis bij ons in Australie logeerde, en een probleem had, waar Hans zich de nodige zorgen over maakte. Hij heeft toen een paar keer uitgebreid opgebeld om advies te geven en dingen uit te zoeken. Een hele onderneming in die tijd. Het staat me nog steeds bij hoe dan toen verliep: hoi Bas (of Eef), kan ik even met Annefloor spreken? Ik geloof niet dat we toen meer dan een enkele zin met elkaar gesproken hebben, zo geconcentreerd was hij.
Lieve Margreet, in onze herinnering zal Hans als een van nature vriendelijke, enthousiaste en bij vlagen een bijzondere man blijven. En dat was-tie... Veel sterkte, en hou je taai.
Bas en Eef van Riel
Ballarat, Australie
Meer
Toon minder
Klik hier om u aan te melden
English
Norsk
Svenska
Dansk
Cookies
