Pieter van Winden

Pieter en ik zijn collega's geweest bij SZW. Ik herinner mij Pieter als een heel fijne collega. Ontzettend bevlogen, slim, benaderbaar en met een groot relativeringsvermogen. Vooral van dat laatste heb ik veel mogen leren. Bij zijn terugkomst bij ASEA een aantal jaar geleden hebben (oud-)collega's een lied ingezongen om hem te verwelkomen. Ook daaruit blijkt dat Pieter voor velen een zeer gewaardeerde collega was. Heel veel sterkte toegewenst voor Pieter zijn familie en zijn overige dierbaren.

Als ik aan Pieter denk, denk ik aan wintersport, familie en strand. Pieter had het vermogen om stil maar overduidelijk te genieten van een moment. Vooral op wintersport en op het strand. Deze foto heeft zo'n moment precies gevangen.

Dat waren nog eens tijden! Terug naar, laten we zeggen, 1990. Pieter als babysitter in huize Belder. Laat thuiskomen deden we (Wies en Simon) niet. Wies is meer een ochtendmens. Maar, gehuld in rookwolken bleven we (Pieter en Simon) nog een tijde zitten reflecteren over de wereld, het aanpalende heelal, muziek en al dan niet filosofische of spirituele vragen. Ondanks aanmoedigingen van Pieters moeder om het toch niet zo laat te maken, werd het regelmatig behoorlijk laat. Dat waren onvergetelijke tijden. En dan de klacht van huisgenoot Coert bij de uitvaart dat Pieter s nachts om 4 uur ging vioolspelen. Ik kon ondanks alles een glimlach niet onderdrukken toen ik bedacht dat Pieter de viool van ons geleend had. Leven tot diep in de nacht. Those were the days!

In januari kwam Pieter zingen bij ons koor, KZV Excelsior. Hij was bescheiden, rustig, en hij genoot van het zingen. Heel jammer dat hij eind september niet meer mee heeft kunnen zingen .met de uitvoering van het Requiem van Mozart. Vanmiddag was ik bij zijn afscheid, Het was indrukwekkend, warm en vol liefde. Ik wens Annet, de kinderen en verdere familie heel veel sterkte.. .

Ik herinner mij Pieter als een fijne en warme collega die altijd oprecht belangstellend was en plezier had in samenwerking en in inhoudelijke discussie. Een creatieve en onderzoekende geest. Grote bewondering voor hoe hij na de onheilstijding van zijn ziekte zich nog zo kon terugvechten. Heel veel sterkte aan alle naasten met dit grote verlies.

Ik bewaar heel goede en warme herinneringen aan Pieter. We zaten samen op het VWO, maar raakten eigenlijk pas aan het einde daarvan bevriend. De sterke en grappige liedteksten die hij schreef voor de laatste schooldag band. De mooie vakanties naar (Tsjecho)Slowakije (liftend door Duitsland) en in Nederland. De humor, de goede gesprekken. En dat moment aan de telefoon dat ik nooit zal vergeten: Ik: "ik moet je wat vertellen". Hij: "Nee, ik moet jou wat vertellen". Wat bleek: we gingen op exact dezelfde dag trouwen. Bizar. We zijn op die dag langs Pieter en Annet gereden en hebben een gezamenlijke foto gemaakt: twee bruidsparen in vol ornaat. Echt een prachtige kerel. Helaas zijn we elkaar later uit het oog verloren. Eigenlijk heel jammer en niet meer terug te draaien. Annet, Sander, Stefan en Loes, heel veel sterkte met dit verlies.

Wat een gemis! In de eerste plaats natuurlijk voor familie en vrienden. Maar ook in de Haagse beleidswereld gaan we Pieter enorm missen. Zijn ongelofelijke scherpte, zijn combinatie van bevlogenheid en relativeringsvermogen, zijn eigenzinnigheid, maar vooral zijn onovertroffen humor. Een 'topambtenaar' waar we nog veel langer van hadden willen genieten. Heel veel sterkte,

Pieter schreef voor ons Literair Dispuut 'Titaantjes' ons dispuutslied: Titanenlied - Pieter van Winden Merk toch hoe sterk En verheven wij zijn. Helder en wijs Welhaast bovenaards Van wezen. Eigenlijk doen wij Niets anders dan zijn: Praten en drinken en roken En boeken lezen. Ziet de aarde Beeft van vrees Daar zijn de Titanen! Ziet hoe elk dispuut verbleekt Met hun trotse wanen! Literatuur door uw vuur Blijft niets voor ons verborgen. Literatuur op den duur Zullen wij voor u zorgen. Na onze studententijd bleven we elkaar zien met het Boekengezelschap. Met Andre Verburg, Ben Vollaard, Frank Hindriks, Vincent Assink, Pieter en ik. Vanaf 2003 zagen we elkaar minstens vier keer per jaar bij een van ons thuis. Pieter had een voorliefde voor Albert Camus en ik herinner me zijn inleiding van Zomerregen van Maria Dermout. Een mooi melancholisch boek. 17 juni zaten we bij Ben in de tuin en het leven was goed. Ik mis Pieter

Gijg eheela nders Een geweldige parodie van Pieter op het verenigingsjaarthema 'Gij geheel anders'. Het zal in 1993 geweest zijn, vermoed ik. Jiskefet en Van Kooten en de Bie konden er een puntje aan zuigen. Gek genoeg had Pieter deze parodie niet nodig. Hij was toen ook al 'geheel anders'. Hij had geen aansporing nodig. Die onverbeterlijke zelfspot, dat cynische beschouwen, ik genoot ervan. En de momenten dat de zelfspot en het cynisme achterwege bleven, dan kwam het mooiste naar boven. Dank Piet voor de vriendschap!

Ha Pieter, "Ha Pieter" veel mijn app-berichtjes aan jou beginnen daarmee. Die berichten gaan vaak verder met "zullen we weer ergens een stukje gaan wandelen?" In de coronaperiode ontwikkelde we de gewoonte af een toe een stukje te gaan wandelen. Door de duinen, naar het strand voor een kopje koffie of een wandelingetje langs de vloedlijn. We hadden mooie gesprekken over onze gezinnen, het leven en de dood en ook over ons werk. We kenden elkaar van een periode zo'n 20 jaar geleden toen we bij het cluster strategie van de Directie Algemene Economische Politiek bij het Ministerie van Economische Zaken werkten. Op het hoogtepunt van het marktwerkingsdenken binnen het ministerie lieten wij met Anne en Stephan door niet economen stukken schrijven over marktordeningsvraagstukken. Jij zette vraagtekens bij de gangbare opvattingen. Dat was typisch voor jouw manier van werken, onderzoeken en proberen te begrijpen hoe iets zit. Tijdens onze wandelingen kon ik tegen je aanpraten om mijn opvattingen aan te scherpen over het werk waar ik mee bezig ben. In plaats van dat je direct een antwoord gaf, stelde je vragen als ik jou vroeg hoe zou jij dit doen? Een paar weken geleden, sprak ik je, naar nu blijkt, voor de laatste keer. We hadden een intensieve discussie over een artikel dat je aan het schrijven was voor ESB over migranten en waar ze uiteindelijk naar toe gegaan waren. Vol energie was je daar over. Ik koester nu de herinnering. Het meest bijzonder vind ik de gesprekken die we hadden over onze gezinnen, het leven en de dood. Ze kwamen vaak alle drie langs. We schepten ongegeneerd en trots op over onze kinderen die opgroeien. En je sprak liefdevol over jouw vrouw en kinderen. Zo zal ik je ook herinneren. Voor altijd een plek in mijn hart. Ik zal je missen.

Pieter en ik zijn twee keer collega's geweest; bij Financiën en bij SZW. Ik herinner me hem als een slimme, bevlogen collega met veel humor. Bij SZW werd hij mijn clustercoördinator en zijn we als cluster een keer bij hem komen eten. Toen gaf hij toe dat hij dat heel spannend vond, omdat we in het cluster kennelijk veel over koken en lekker eten praatten en daarmee de lat hoog legden. Maar hij bracht het er met verve vanaf! :-) Ik wens zijn familie en vrienden veel sterkte toe met dit grote verlies!

Gedurende 15 jaar zijn wij de buren geweest van Pieter en Annet. Wij hadden geen intens contact, maar konden altijd op elkaar rekenen. De geboorte van Stefan en Loes hebben wij van dichtbij meegemaakt en Joyce is meer dan 12 jaar Nanny geweest voor de kinderen. We hebben gedurende al die jaren Pieter leren kennen als een lieve betrokken vader en echtgenoot. Ook zullen wij nooit het geluid van het houthakken en de geur van de allesbrander in de tuin vergeten en de knallen van het vuurwerk. Pieter genoot daar intens van. Wij zijn blij dat wij jullie buren mochten zijn en koesteren warme herinnering aan een heel lief mens die Pieter was. Iedereen zal hem intens missen. Wij wensen alle familieleden heel veel sterkte en kracht toe.

Pieter en ik waren jarenlang clustergenoten bij ASEA/SZW. Gek genoeg gingen we pas echt samen aan iets werken toen ik naar een andere directie overstapte. Daar heb ik hele warme herinneringen aan. Het begon met een ambitieus en prikkelend idee van Pieter, en we kregen het nog voor elkaar ook! Pieter was niet alleen ontzettend competent en inspirerend, maar ook zo n fijn mens. Ontspannen, relativerend, filosofisch, droge humor, gezellig. Intens verdrietig dat hij het leven en zijn gezin zo jong heeft moeten loslaten. Ik wens zijn dierbaren veel sterkte met dit grote verlies.

In de eerste weken toen ik net 'binnen' was heb ik Pieter als een vriendelijk en warm persoon leren kennen. Ik herinner mij goed dat Pieter destijds met veel lof over ASEA en zijn werk praatte. Hierdoor werd duidelijk dat hij erg op zijn plek zat bij ons. Ik zal zijn aanwezigheid missen. Veel sterkte voor de familie toegewenst.

Peter was mijn steun en toeverlaat bij het zingen in de kerk met het koor. Ik kon altijd tegen hem aanleunen. Ik zal dat heel erg missen

Over enkele weken gaan we weer van start met het ad hoc koor van de Remonstrantse Kerk. Wat zullen we Pieter missen als trouwe en betrouwbare bas. Vorig jaar was hij tot onze grote vreugde onder ons en heeft hij de lage stemmen gesteund. Ik wens Annet en de kinderen heel veel sterkte. Ga maar door met musiceren met elkaar ondanks het feit dat er een stem ontbreekt. Veel liefs, Coos van Beuningen

Ik ga Pieter enorm missen in onze gesprekskring. Hij was altijd zo eerlijk en sprak recht uit zijn hart. Hij nam daarbij vaak een standpunt in dat aanzette tot denken. Een puur mens. Ik heb enorme bewondering voor de manier waarop hij zijn ziekte gedragen heeft, er alles uithalend. Mijn gedachten zijn bij Annet, Sander, Stefan en Loes. Met veel ontzag kijk ik naar de manier waarop zij voor en na het overlijden van Pieter omgaan met zijn (komende) overlijden. Ik zal nog regelmatig een kaarsje voor alle vijf opsteken.

Pieter had een ongelooflijk goed gevoel voor humor en een scherp inzicht in de condition humaine. Zijn schaterlach werkte op mij aanstekelijk, zijn levenshouding inspirerend. Ik ga hem missen.

Pieter kwam als nieuwe Bas op ons koor, relaxed, genietend om zich heen kijkend, hij genoot; we waren blij met hem. Heel veel sterkte en lieve mensen om jullie heen gewenst, Rob van Adrichem en Metha Smit.